هدف از بکارگیری سیستم کنترل تردد، محدود کردن دسترسی افراد و یا وسایل نقلیه به یک محل خاص و در مواردی ثبت اطلاعات مربوط به زمان ورود و خروج به یک قسمت از ساختمان یا پارکینگ می باشد. تا کنون روش های مختلفی برای مدیریت تردد افراد و وسایل نقلیه معرفی شده است. از جمله روش های دسترسی عبارتند از:

     1. دستگاه کُدخوان

     2. دستگاه کارن خوان برد کوتاه (RFID)

     3. دستگاه ثبت اثر انگشت

     4. دستگاه تشخیص چهره

     5. دستگاه تگ خوان برد بلند (UHF)

دستگاه کُدخوان، ثبت اثر انگشت و تشخیص چهره به صورت خاص برای درب های اتوماتیک تردد افراد در ورودی بخش های ویژه داخل ساختمان استفاده می شود. نحو عملکرد این دستگاه بدین صورت است که ابتدا اثر انگشت و یا چهره فرد به سیستم معرفی می گردد و در دفعات بعدی دستگاه افراد مجاز را براساس چهره ها و یا اثرانگشت هایی که برای آن تعریف شده است، شناسایی کرده و به آنها اجازه ورود می دهد. دستگاه های کارت خوان برد کوتاه هم برای درب های اتوماتیک نفررو و هم برای درب های پارکینگ اتوماتیک برای کنترل استفاده می شود. در این دستگاه ها از کارت های الکترومغناطیس استفاه می شود و افراد با نزدیک کردن کارت به گیرنده دستگاه شناسایی می شوند. کارت های مجاز ابتدا برای سیستم تعریف شده و در حافظه دستگاه ذخیره می شوند و سپس تنها افرادی که کارت های مجاز را به دستگاه نشان دهند اجازه ورود خواهند داشت.

 اما دستگاه تگ خوان برد بلند تنها برای کنترل تردد وسایل نقلیه در ورودی مجتمع های مسکونی و یا تجاری و پارکینگ ها مورد استفاده قرار می گیرد. در این سیستم یک برچسب حاوی چیپ الکترونیکی بر روی شیشه اتومبیل نصب می شود و به محض نزدیک شدن خودرو به راهبند یا درب اتوماتیک، رادار قرار داده شده در محل عبور، حضور خودرو را تشخیص داده و در صورتی که تگ مورد نظر برای سیستم تعریف شده باشد، راهبند بالا رفته و یا درب اتوماتیک باز شده و به وسیله نقلیه اجازه عبور داده می شود.